Hete curry en Srilankaans drinkgenot.....

Jaaaa, daar zijn we weer ! Inmiddels zijn we aangekomen in India en verblijven we al twee dagen in Delhi, waar we reeds van alles en nog wat hebben gezien en meegemaakt. Maar daarover later in een volgend bericht !
Waar waren we gebleven ? In Mirissa, vanwaar het laatste bericht kwam. Wees gewaarschuwd: dit is een lang verslag ! Vorige was alweer een tijdje geleden...

We hebben daar inderdaad nog 5 dagen heerlijk aan het strand gebivakkeerd. Helaas hebben we daar wel van de laatste 5 dagen 4 dagen potdichte bewoloking mogen ervaren en een heel beklemmende, vochtige atmosfeer met af en toe een stevige bui. In de rest van Sri Lanka bleek het nog veel erger, tot overstromingen waarbij doden zijn gevallen aan toe. Dat nieuws heeft jullie, lieve lezers en lezeressen, vast ook bereikt. Maar geen nood, want na die 4 dagen hebben we in Mirissa nog een prachtige zonnige laatste dag beleefd en verder aan het begin ook vooral mooi, zonnig weer !
Over Mirissa verder niks dan goeds. lekker op onze veranda gezeten, gebanjerd langs het strand, beetje verbrand en....mensen kijken. Zoals tijdens onze vorige reis al gezegd is, behoort het observeren van medetoeristen/reizigers zeker ook tot onze favoriete bezigheden. Erg aardig was het zoal om te zien hoe sommige, meestens oost-europese vrouwen, er graag voor kiezen om als een verse kebab aan 't spit zich te laten rondwentelen onder de meedogenloze zon. Da's niks schokkends, edoch wij toch wat verrast waren toen we twee vrouwen in te kleine bikini bijna atletisch wijdbeens lagen te zonnen ! Mogelijk om de binnenkant van de dijen van een kleurtje te voorzien... Of die chagrijnige griet met een fleecejack tot haar kin dichtgetrokken. Ook hebben we ons kostelijk vermaakt om de leuke naamsvarianten op menukaarten en uithangborden. Wel eens van speketi gehoord ? Blijkt spaghetti te zijn. Hebben we maar niet besteld. Ook hebben we menig resturent, restuarant en breakfirst alsmede breakfist (hmmm. bizar) aangetroffen.

We werden, terwijl we op de veranda zaten op een ochtend ook 'n keer verrast door tussen het afdak doorsijpelend slijmerig, bruin vocht. We schrokken ons het apelazarus en het ging maar door ! een slijmerige draad bleef nog even hangen uit een naad tussen de planken. Navraag, gepaard gaande met enige zorg in onze stem, leerde ons dat dit de ontlasting van de huisleguaan was. Die leefde in de dakgoten van de veranda's en bleek moeilijk tot verhuizen over te halen. Gelukkig zaten we er niet direct onder.... 's Nacht werden we nog mening maal verrast van de herrie die het beest op het dak veroorzaakte. Schijten heeft hij sindsdien ergens anders gedaan. Gelukkig. Ook hebben we nog een donkere, gladde slang langs zien komen. "Not dangerous" zei de tuinman. Ook fijn. Wel vermakelijk. Wat een toestand....

Goed, na twee luie weken aan het strand vervolgden we onze reis. Volgende stop: Tissamaharana. Vooral bezocht om van daaruit naar het Yala national park te gaan, maar daar hadden Peter en Karlijn geen zin in. Bij aankomst wilden we aan de straat een biertje drinken (waarom niet, we zijn er nu toch...). we werden gewenkt door een aandoenlijk vriendelijk mannetje, met een klein terrasje (er was verder ook bijna niks, klein dorp in de prachtige wijdse natuur). Ach, dachten we, doen we ! Bierjes mocht'ie eigenlijk niet verkopen, maar dat ging'ie wel effe regelen. Met de brommert op pad en weldra was'ie er weer. Ook nog een soeppie besteld. Niet best soeppie, helaas uit Srilankaans blik. De rekening ? Schandalig, 2 tot 3 keer de prijs die we waren gewend, en dat was aan het strand nota bene. Bier bleek daar heel duur, had met vergunningen te maken. Soep ook, trouwens. En hij bleef maar schaapachtig naast die tafel staan. We hadden er wel heerlijk gezeten. Dat wel. Vrijwel geen toerist te bekennen.

Tweede dag gingen we naar Kataragama, een heilige plaats voor Boeddhisten en Hindoeisten. Prachtige sfeer bij de tempels daar, naast elkander gelegen. Veel apen, veel gebeden en vooral veel Srilankanen. op blote voeten uiteraard, wij ook. Knieen en schouders bedekt. Respect.
Er vond ook bij een tempelgebouw ter ere van een van de vele hindoeistische goden, Shiva in dit geval, een vrij bizar schouwspel plaats. Een man (priester ?) en vrouw waren als in trance aan het bidden en dansen, opgezweept door het halucinerende ritme van een trommelinstrument. Er werden kokosnoten stukgeslagen als offering voor de goden en er werd een vuur brandende gehouden, alsmede veel, heel veel wierook. Het samenspel van de muziek, de bewegingen en de rituelen was heel bijzonder, eigenlijk uiteindelijk een beetje beangstigend, omdat de twee, zo leek het, geheel in trance verkeerden en bezeten door de goeden leken. De vrouw liep bovendien met een groot mes te zwaaien. De bewegingen werden ook steeds wilder,alsof er naar een climax werd toegewerkt.
Vooraf hadden we, na het verlaten van de bus, in Kataragama even geluncht. Geen toerist te bekennen en ook niet een enigszins toegankelijke uitspanning voor een consumptie. Er bleek redding: een klein, lokaal eetcafeetje, waar je achterin kon eten, bleek lekkere, pittige snacks (een soort opgevouwen rotti en een soort samosa, de een gevuld met groente en de ander met ei. En peper. Natuurlijk) te verkopen. Het was nogal donker en smerig (wel lekker eten !), maar daar raak je aan gewend. In de hoek, naast een trap naar boven, stond een grote ketel water op het vuur. Dat zie je daar vaak, het water wordt gebruikt als drinkwater (want doorgekookt) en voor thee. En.....opeens zag ik een oude bekende....Henkie ! Hij liep zonder haast de trap op, haast waggelend ! Voor de trouwe lezers: Henkie was de bijnaam die we gaven aan een enorm, als rat vermomd konijn in Aleppey, Zuid-India. Dit was vast een andere Henk, maar van gelijke omvang. Wat een rat ! We schrokken toch wel wat. Als je ze overdag al tegenkomt, wil je niet weten hoeveel er 's nachts rondlopen. De wc was onder de trap. Ik heb maar effe tegen een boom m'n behoefte gedaan...

's Ochtends hadden we eerst ook nog een prachtige dagoba (grote witte koepel, boeddhistische plaats om te bidden en offeren) bezocht en 's middags prinsheerlijk aan een prachtig, groot meer gezeten, vol met grote waterlelies en omzoomd met een rijke verzameling aan palmbomen, bananenbomen en andere tropische vegetatie. Met uitzicht op genoemde dagoba. Sprookjesachtig mooi.... we zaten op het terras van een van god verlaten guesthouse (3 km rijden vanaf de openbare weg en bewoonde wereld), maar het was er zo stil zo mooi en idyllisch...we konden niet wegkomen. Het lekkere lauwe en nadat de electriciteit weer werkte koude bier en stralende laagstaande middagzon welke een prachtige gloed over het meer veroorzaakte, hielpen daarbij ook niet echt. De enige aanwezige was de "manager", een goedlachse, hartelijke jonge kerel, zo homo als het maar zijn kan, maar ja wel over kindertjes praten (want Sri Lanka is daarin niet bepaald vrijzinnig. Dus in de kast blijven maar en doen alsof je neus bloedt),,,, Hij bracht ons met de tuktuk weer naar de bewoonde wereld.
En oh ja, alhoewel we een heerlijke kamer hadden in Tissa, gelegen aan een prachtige binnentuin met watervalletje, waarbij we bediend werden door aan aardige maar wel errug nederige jongen, viel er op het eten nog wel wat aan te merken. We bestelden de eerste van de twee avonden dat we daar verbleven een rice and curry, vermaard in Sri Lanka. Maarrrr...wetende dat dit gerecht gepaard hoort te gaan met soms wel 7, 8 of zelfs 9 schaaltjes met allerlei lekkernijen, waren we weer vol verwachting toen deze aardige jonge vriend bijna theatraal ruimte vrijmaakte op onze tafel, als voorbereiding voor datgene wat in aantocht was. Dat bleken, naast rijst, 4 schaaltjes. Dahl (zeg maar linzen in saus) en weliswaar best lekkere groenten en een schaaltje met kip. en daarover wil ik het toch even hebben: gat-ver-damme !! Een angstaanjagend stuk bot, rood van restjes bloed....zelden gezien. En er zat geen vlees aan. En dat terwijl er een slagerszoon aan tafel zit... We hebben de jongen duidelijk gemaakt dat we a) hier niet van zijn gediend, b) dat je dit een toerist niet hoort voor te schotelen en c) "not good. I repeat: not good". Zelfs een Srilankaanse straathond zou er een maagverkrimping van krijgen. Ach ja, reizen...soms heb je wel eens pech...

Na Tissa gingen we naar Ella. 2,5 uur met de bus. Mooie rit, op weg de heuvels in...maar we waren wat laat in de bus, we moesten immers ergen op een wegsplitsing in een klein druk dorpje van bus wisselen. Die bleek al vol. Staan dus, de laatste 2 uur. We kregen nog wel van een aardige man vers fruit aangeboden, uiteraard voorzien van...chillipeper, maar heel lekker ! Onderweg werd de bus helemaal volgeladen met wel 50 potjes met, naar ik aanneem, etenswaren, tot onderaan de stoel van de bestuurder aan toe !
Aangekomen in Ella bleken we in een prachtige omgeving te zijn beland en een leuk, gezellig klein dorp, middenin "the hill country". Je zou bijkans denken dat het teakhout door het asfalt komt groeien. Zo ongeloofelijk veel groen en heel divers. We hadden een heerlijk guesthouse, "rock view", gelegen tegen de heuvel met schitterend uitzicht op de toegangsweg tot het plaatsje die uit het dal kwam en....een hele indrukwekkende, grote steile rots. Daarover straks meer. Het was een mooi, oud koloniaal hoofdgebouw met een schitterend terras met een nieuwer bijgebouw alwaar wij sliepen. Met eigen terras, ook met uitzicht. Heerlijk. 's ochtends ontbijt en koffie in de zon, terwijl je beneden de oude, ronkende vrachtwagens, vaak bezig aan hun zoveelste leven, dat hoorde je, tergend langzaam omhoog zag kruipen uit het dal, op flinke wandelsnelheid...terwijl de ene de ander soms ook nog wilde inhalen. En die rots...die stond daar maar uitnodigend boven het dal uit te torenen

De eerste volle dag met z'n tweetjes naar "little adam's peak" gewandeld, door de theeplantages, prachtige bossen en met een fantastisch uitzicht over de groener dan groene heuvels. Het was wat bewolkt, maar ach....
De volgende dag ben ik alleen (karlijn was misschien wel verstandiger...) die ene rots, Ella rock, gaan beklimmen. Totale wandeling van 9 km, heen en terug.... makkie...nee dus. Eerst 2 km langs het spoor, om 9 uur 's ochtends..heerlijk ! Iedereen gebruikt het spoor als wandelpad, alleen effe opzij als de trein er aankomt. Vervolgens begon het: linksaf bij de boom met altaartje, heuvelop door het hoge gras, oppassen voor de bloedzuigers en teken (die toeteren helaas niet, zoals de trein, wanneer ze er aan komen). Allerlei paadjes, maar welke te nemen ? Was al gewaarschuwd voor allerlei locals die ineens stomtoevallig naast je kwamen lopen en wel efkes de weg zouden wijzen (een nederlander in het guesthouse vertelde vol trots dat'ie werd geholpen, en gaf vervolgens 500 roepies tip. Daar moest de man normaal 2 dagen voor werken....). ik moest en zou echter op eigen kracht bovenkomen, dus probeerde degene die mij de weg wilde wijzen af te schudden, hoewel hij, toegegeven, aan het begin wel verhoedde dat ik verkeerd liep. Het werd steeds steiler, door het hoge gras raakte ik gedesorienteerd. Uiteindelijk bereikte ik het bos en liet het gras achter me. Nadeel: het werd nog steiler ! Klauteren ipv wandelen, over boomstronken en rotsblokken. Tot 2 x toe serieus overwogen om op te geven ! M'n adem sloeg op hol, was kapot... Uiteindelijk zag ik aan het einde van een wat breder pad de blauwe lucht opdoemen en liep zo een rotsplateau op vanuit het naaldbos, met een uitzicht....holy fuck... Een vreugdekreet, doodmoe en, hee... daar zaten nog twe jongens lekker in de zon. Uitzicht op wel honderd kleuren groen, tientallen kilometers ver. Doodstil. Strakblauwe lucht en in de diepte lag ons guesthouse. Heerlijk een uur boven gebleven en met de twee, uit Oekraine en Frankrijk, weer naar beneden. Moest flink m'n best doen om aan te haken maar het lukte. Was hartstikke gezellig ! Achteraf bleek de richttijd voor de wandeling 2 x 2 uur. Ik had in totaal korter dan 3 uur gelopen...veel te snel dus...

Vervolgens op naar Kandy, met de trein. Een rit van 7 uur over.....160 km. !! Maarrr....by far de mooiste treinrit ooit gemaakt. Het leek haast niet echt, de schitterende vergezichten, prachtige afwisselende begroeiing, elke keer na een bocht weer verrast worden, wat een pracht, wat een natuur.... De latste kilometers minder loof- en naaldbomen en vooral palmbomen die bijna over de rails kwamen. Overal kleurige huisjes tussen het groen en kleine dorpjes met, uiteraard, zwaaiende kinderen.
In Kandy, gelegen aan een prachtig meer, was het lastig een guesthouse te vinden, uiteindelijk achter iemand aangelopen die wel wat wist....Dat klopte, maar gezellig en schoon was toch anders....meteen maar flinke potten bier besteld en toen kwamen we gauw in de stemming. Bleek achteraf best ok, 's ochtends ontbijt in het naastgelegen huis van de eigenaars...heerlijk en best gezellig...alleen jammer dat de placemats maar eens per maand werden schoongemaakt... eerste avond gegeten in een Chinees restaurant, wat eigenlijk een drankhol bleek te zijn met een hapje eten als alibi, maar het was wel heel gezellig en lekker ! We mochten bij het raam zitten (wil een Srilankaan niet zitten, omdat drinken daar toch een beetje stiekem gaat..). Tweede avond ook...Chinees, maar dan echt super,super lekker !! Jammer dat bij afrekening zo'n 24 % tax moest worden betaald op een toch al pittige rekening.... Ook twee keer gegeten in een prachtig hotel dat nog de sfeer van een par eeuwen terug had, toen de Engelsen er zaten.... Krakende houten vloeren, hoge plafonds, keurige obers in witte schorten en geweldig eten. In de eetzaal naast elkaar twee " gaten" in de muur, met hout omlijst, waar een aquarium in hoorde. In het ene gat zat ook echt een aquarium, in het andere gat....een foto van een aquarium, was ook mooi.....

We zijn de eerste dag naar een prachtig mooie botanische tuin geweest met de lokale bus, alwaar we nog veel meer rijkdom aan bomen zagen dan waarvan we het bestaan konden vermoeden. Indrukwekkend veel verschillende bamboesoorten en soorten palmbomen (ook heel veel vleermuizen die aan de bomen hingen, zo groot als een flinke kat. Beetje eng). De toegangsprijs was een beetje jammer: 1000 roepies (7 euro) terwijl lokale mensen 50 roepies betaalden ! Ok, we willen heus wat meer betalen omdat we zo rijk zijn (daar word je op een gegeven moment wel een beetje moe van, die redenatie), maar 20 x zoveel....
De derde dag kwam een goede vriend uit Amsterdam (Marten) over uit het zuiden van Sri Lanka, voor een nacht, en dat was supergezellig ! Alleen bleek ineens dat er, nota bene op zaterdag, bijna niks te drinken viel na 9 uur 's avonds. Uiteindelijk konden we ergens nog wat flessen bier om mee te nemen kopen en zijn we voor ons guesthouse, op straat, nog even doorgegaan. Ook nog zondagmorgen naar de Boeddhistische tempel aan het meer geweest, waar volgens de Srilankanen een hoektand van Boeddha ligt (geloof er niks van). Prachtige tempel, zeer sprituele sfeer. Dit is een echt heiligdom voor Boeddhisten.
Volgende dag Marten uitgezwaaid, en wij vertrokken daags erna naar de laatste bestemming alvorens naar Colombo terug te gaan: Anuradhapura ! Een pittige busrit, de heuvels uit. Onderweg kwam een blinde man nog even de bus in om geld op te halen, en voor degenen die twijfelden aan zijn blindheid tilde de goede man even z'n oogleden op. Leeg ! Klopte dus... Tusenstop in een stoffig stadje, waar men duidelijk niet veel toeristen had gezien, we werden als een curiositeit aangestaard. Toch maar effe naar de wc. Weer een record gebroken: de allergoorste wc ! En dat wil na al dat reizen echt wel wat zeggen. Zelfs de Srilankaan die naast me stond zei: "no good!". een waarheid als een koe.....

Dat gezegd hebbende, we kwamen aan in Anuradhapura en lieten ons afzetten bij guesthouse "Milano", iets buiten het zeer stoffige centrum. Het was gelegen aan een lommerrijke laan, veel bomen, lekker rustig en....een prachtige locatie met heerlijk terras waar we 4 nachten zouden blijven. Heeeeerlijke rice and curry gegeten, zeer spicy, met veel schaaltjes (zoals het hoort) met allerlei lekkernijen, gewoon goed. In het stadje was niet zoveel te beleven. In de buurt had je de ruines van de oude Boeddhistische stad (ooit de hoofdstad, tot zo'n 3 eeuwen geleden), een Boeddhistisch bedevaartsoord. Zeer uitgestrekt (het weer was niet denderend toen wij er heengingen, vochtig warm en af en toe regen). We gingen met de fiets, en nadat we de heilige "Bodhi tree" (heilige Boeddhaboom) al hadden gezien, kwamen we bij een honderden jaren oude dagoba aan, waar ticketcontrole was. We hadden nog geen plek gezien waar we een kaartje moesten kopen, maar dat kon nu mooi.....nee dus. Toegang 2850 roeperdepoepies, zo'n 20 euro. Daar hadden we geen zin in, we waren het een beetje zat. Bovendien was het al laat in de middag. We hebben nog wel een prachtig mooie Dagoba bezocht, heel hoog en vooral ook heel oud en indrukwekkend....en geen kaartcontrole. We dachten echt krijg maar 'ns een keer lekker de zenuwen met je toeristenoplichterij !

De laatste dag gingen we dan alsnog een wild/natuurpark bezoeken, het Wikpattuh park, zo'n 1,5 uur rijden van ons guesthouse.
8000 roepies voor halen en brengen met de jeep, inclusief chauffeur en gids in het park, en....uiteraard nog efkes toegang betalen bij het park zelf, zo'n 2600 roepies pp. Eigenlijk veeeeel te duur (totaal zo'n 90 euro hele dag met z'n tweeen), temeer daar ons was gezegd dat die 8000 roepies met 6 anderen gedeeld zouden worden. Niet dus. We hadden nog niet echt dure excursies gehad, dus vooruit maarrrr...
We werden om 5 uur (jaja) 's ochtends opgehaald, lange rit door het donkere, ontwakende, land, onderweg nog koffie gedronken in weetikveelwatvoordorp, en om 7 uur waren we bij het park. Als je mazzel had, zou je, naast veel andere, kleinere dieren en prachtige natuur, nog olifanten of misschien een luipaard tegenkomen.... Dat luipaard heeft zich niet laten zien. Het was best wel spannend eigenlijk...alleen maar natuur, rijdend over kuilen en hobbels, we zagen veel rendieren, buffels, krokodillen, pauwen, prachtige roofvogels en nog veel meer andere vogels, leguanen, en...hele grote olifantendrollen ! Dat beloofde wat, en ja, het idee dat je zomaar een wilde olifant kon tegenkomen, was spannend en bijzonder.... We hadden ons al voorbereid om in dit verslag te schrijven dat we weliswaar alleen olifantendrollen hadden gezien en dat we die eigenlijk ook al heel indrukwekkend vonden, maar ineens riep de gids (of was het Karlijn ?) dat er een olifant in zicht was ! En ja hoor, aan de andere kant van een moerassig meer stond een heel groot exemplaar gras te eten. Snel draaide de jeep, en door het water scheurden we naar de plek, op het laatst langzaam, om de olifant niet te storen. Wat een beest....in het wild is het toch heel anders dan aan een ketting of aan het werk, zoals je in Azie vaak ziet....echt heel indrukwekkend, we konden alleen maar bewonderend staren. Heel gaaf..en zo dichtbij ! Uiteindelijk was dit het meest indrukwekkend. Maar ook, naast de andere prachtige wilde dieren was de natuur oogverblindend: moeras, meren, duinachtig landschap, ja echt waar), prachtige tropische wouden....
Uiteindelijk was het een hele mooie dag en toen we om 2 uur thuiskwamen, waren we bekaf en helemaal doormekaar geschud door uren in de jeep te zitten. Onderweg nog allerlei optochten ivm naderende verkiezingen gezien (2 partijen, de blauwe en de groene. Desgevraagd zei een Srilankaan overigens dat die verkiezingen helemaal geen barst voorstelden in democratisch opzicht).
En oh ja, nog een akkefietje met geld gehad in Anuradhapura: We gingen pinnen, 30.000 roepies, en nadat het geld uit de gleuf kwam...floep ! weg was het geld weer ! K..., wat nu ? gelukkig was de bank-zelf ernaast gelegen, dus wij naar binnen. 10 mensen bemoeiden zich ermee, en uiteindelijk kregen we te horen dat het na een week teruggestort zou worden, "don't worry"... Ja, de groeten. Gelukkig kregen we de ingeving om te zeggen dat dit ons laatste geld betrof en dat we morgen naar huis zouden vliegen. Na ongeveer een uur kwam een van de bankmannetjes met een bewijs dat de pin-transactie ongedaan was gemaakt en konden we, na heel veel stennis te hebben gemaakt, weer verder. De naam van de bank ? De NSB....

Uiteindelijk waren we vrijdag de 28e dan klaar om met de trein terug naar Colombo te gaan vanwaar we zaterdag naar Delhi zouden vliegen. Die trein bleek alleen veel later dan gedacht te gaan. Dan maar de bus, dat zou zo'n 4,5 uur duren. De chauffeur had echter kennelijk suicidale neigingen, god wat reed'ie hard...alsof de duivel hem op de hielen zat !! En maar schelden... We zeiden nog tegen elkaar: binnen 3 uur zijn we er wel ! Niet dus. De rit bleek ruim 6 uur te duren. Gelukkig ging'ie later wat normaler rijden, vooral ook omdat er gewoonweg teveel verkeer was om hard te rijden. Onderweg kwam er nog een viertal muzikanten de bus in, die gedurende een halfuur een live-optreden gaven. klonk geheel niet slecht !
Om ongeveer half vier 's middags aangekomen in Colombo. De stad bleek geen barst aan, hotels overprijsd, Peter en Karlijn doodmoe en niet in al te best humeur.... Uiteindelijk konden we een hotel bij het station vinden, na een tip van een medewerker van een ander hotel. We hadden het al moeten zien aankomen, hotels bij het station zijn vaak niet de beste....maar ja, we wilden goedkoop. Dat hebben we geweten. Hotel Ajantha.... Wat een godvergeten mistroostig, smerig klerehok !! We zaten aan de straatkant, een van de ramen was er gewoon uit, overal stof, alles plakte, een matras als een spijkerbed.....en een mannetje dat ons naar boven bracht...wat een engerd.... Maar we hadden weinig keus. Gelukkig kwamen we daarna in een Srilankaanse kroeg terecht die alles goed maakte. Koud bier voor een prikkie, in een ruimte zou groot als een sporthal, met wel honderd tafels, uiteindelijk helemaal tsjokvol en met de minuut werd het luidruchtiger ! Tsja, vrijdagavond...fles drank op tafel. Srilankaanse gewoonte. Wij waren zo'n beetje de enigen die bier dronken. We waren de enige buitenlanders. Kregen nog allerlei hapjes aangeboden, reuzegezellig !! Daarna heerlijk gegeten en een beetje aangeschoten, maar dat kwam alleen maar goed uit, konden we zo op ons bed neerploffen en in slaap vallen. Volgende ochtend 6 uur wakker, terwijl de markt aan de overkant inmiddels krioelde van de mensen. Om 6 uur !! We wilden nog een pakket met overtolige bagage naar huis sturen, en dat bleek alleen maar stress.... De halve stad doorgereden, uiteindelijk kwamen we bij het postkantoor om de hoek van ons hotel uit.....

Om half 3 zou onze vlucht naar Delhi gaan, dus als we om 11 uur de bus zouden nemen (stopte bijna voor ons hotel, ritje zou een uurtje duren), dan kwam het wel goed. Overal kon je lezen en horen (van de mensen in de stad) dat we bus 187 moesten hebben. Die hadden we, even voor elven. Hij ging alleen niet naar het vliegveld.... In ieder geval vandaag niet.... Ongelooflijk. Uiteindelijk zei een passagier die wat Engels sprak, dat we over moesten stappen. Maar de bus stopte voor elke imbeciel die maar knikte, dus we zaten al ruim een uur in de bus en het vliegveld was nog ver.... Ineens kregen we een seintje dat we moesten uitstappen en instappen in de bus die achter ons stond..ook een nummer 187. Deze was echter ook nog een uur onderweg ! En die stopte bijna nergens... Om kwart over 1 stonden we bij de incheckbalie. We waren nogal laat... De vrouw achter de desk keek zorgelijk....ze staarde naar het scherm. Wij keken toen ook zorgelijk. De tijd liep intussen door. Ze keek ons vragend aan: don't you want to stay one more night in Colombo ? We zeiden in koor: NOOOO !!!! Karlijn heel ad rem: We hebben een afspraak in Delhi. Bleken we de allerlaatste twee stoelen te hebben... vlucht was overbooked.
Tsja beste mensen, en zo komt er een einde aan het tweede verslag. De laatste twee dagen waren, zoals te lezen, niet altijd een pretje. Dan besef je dat reizen soms niet een feest is. Maar dat maakt het reizen misschien ook juist weer zo boeiend en leuk en fascinerend. Meestal is het namelijk wel een feest !!!
Zoals gezegd, Nu in India (inmiddels aangekomen in Jaipur), alles gaat goed, binnenkort meer daarover.
Groet en liefs,
Karlijn en Peter

NB: foto's volgen z.s.m.....