Over "piggies and doggies" koeien, apen, en.......
Door: Peter & Karlijn
Blijf op de hoogte en volg Peter en Karlijn
16 Januari 2008 | India, New Delhi
Ja, beste mensen, we zitten nog steeds in het paradijs, het is ook goed vol te houden hoor !! We zijn nog steeds aan het genieten van het niks doen en niks hoeven.... We dompelen ons onder in het strandleven, afgewisseld met uitgebreid ontbijten, lunchen, namiddagborrelen, heeeerlijk eten en.....mensen kijken, en dan met name de toeristen, want daar verwonderen wij ons soms meer om dan aan de indiaase bevolking ! En dat is soms best lachen.... Want, niet alles is wat het lijkt: mensen die er erg relaxed lijken bij te lopen en je dan ongevraagd vertellen dat het restaurant van het guesthouse waar we zitten (Dersy heet dat) niet zo goed bevalt, maar die pizzeria verderop.. DIE is pas goed !! (sic..). En dan te bedenken dat we een werkelijk fan-tas-tisch restaurant bij ons guesthouse hebben, werkelijk waar !! Maar ja...je moet natuurlijk wel van Indiaas eten houden...tsja..we zijn per slot van rekening niet in Yorkshire of in Finland...
Of..ook leuk: Toeristen die van top tot teen in de meest uiteenlopende indiase gewaden gehuld, blootsvoets met een gelukzalige blik over de verzengend hete weggetjes schuifelen, al dan niet op weg naar de volgende Yoga-klas, en ja, die wordt ook soms bij ons op het dak gevolgd en dan zie je ineens een iets te mollige vrouw in ondergoed allerlei oefeningen doen, haar kont naar de weg gericht alwaar de lokale bevolking dit met een mengeling van verbazing en vermaak staat gade te slaan.
Voordat het lijkt dat we ons alleen maar verdiepen in de eigenaardigheden van toeristen hier, zal ik het hier bij laten, maar ik kan er nu al een dik boek over schrijven (want ik heb het bijvoorbeeld ook nog niet gehad over de werkelijk verbijsterende aanblik van domme westerse trutjes die topless over het strand lopen als ware het hier Scheveningen op een drukke dag tijdens de bouwvak)
Dat guesthouse is echt heerlijk. We hebben fantastisch uitzicht op zee, en 's avonds kunnen we, mijmerend over de heerlijke dag die we weer hebben gehad, de zee horen donderen en bruisen. Met name als het donker wordt is de zee zeer ruig, bepaald geen Noordzee.
Enfin,dat eten: Chicken Vindaloo (kip met een heerlijke rode currysaus, zo gruwelijke heet/spicy, maar nog meer gruwelijk lekker !!! De eerste keer kreeg ik zo'n gelukzalig gevoel over me.... echt geweldig, wat kan eten toch lekker zijn!), tiger prawns (heeele grote garnalen), het liefst uit de tandoori-klei-oven, om te smullen !!!) Of die heerlijke "curd" oftewel yoghurt van buffelmelk: eat your heart out, you dutch cow !! Het liefst met honing, sir !! Dus ja, die pizza..... laat maar passeren !!
Wat ook erg wonderlijk en vermakelijk is: al die loslopende dieren, op de weg, langs de weg en op het strand. Honden (heeeel veel), vaak alleen maar dan ineens ergens in de middag beginnen ze in groepjes van soms meer dan twintig te blaffen en achter elkaar aan te rennen. En dan de koeien en buffels, soms in kuddes van wel dertig stuks !! Het ene moment kom je ze tegen vlak voor het guesthouse en dan lopen ze weer met z'n allen of in kleine groepjes (zelden alleen, want ja het zijn toch kuddedieren, hihi !) over het strand. En waar ze heen lopen ? ach..nergens... gewoon, lopen, maar dat geldt schijnbaar ook voor veel indiers.
Bij het rstaurant van ons guesthouse is ook steeds dezelfde hond te vinden. Hij lijkt bij het guesthouse te horen, maar zoals de vroww des huizes, een vriendelijke, immer aanwezige big mama zegt: in my houe no piggies, no doggies, only at daytime !
Intussen liggen wij op het strand een en ander op ons gemak en met plezier gade te slaan, als we tenminste niet lekker liggen te zonnen, aan het zwemmen zijn in de heeerlijk warme maar o zo krachtige Arabische zee, of worden aangesproken door een van de hier toch ook al behoorlijk rijkelijk aanwezige verkopers van bananen, ananas, sieraden, naadloze doeken, boattrips naar god-weet-waar-allemaal en houten poppetjes en beestjes (" hello my friend what's your name ? you wanna buy something ? i give you good price !"). Laatst was er een sieradenverkoopster die wel zo onaangenaam glad was, dat we haar echt even moesten onderbreken met de vraag of ze ons misschien van zins was enige waar te verkopen... sindsdien loopt ze ons met een vuile blik voorbij, waarop wij haar vriendelijk groeten..ach, je ziet we vermaken ons best alhier. En ja, soms kopen we ook heus wel wat: een paar lekkere zoete banaantjes of een heerlijke dunne doek..
Aan de andere kant moeten we zeker niet klagen over de verkopers hier,want vorige week waren we even met de scooter in Palolem, zo'n 15 km hier vandaan, waar we eerder in november 2006 waren, en dat was even schrikken.... Het is er twee keer zo druk en schreeuwerig geworden ! En dat dan afgezet tegen de landelijke, bijna lome sfeer die we hier in Agonda als zo'n warm bad ervaren...we wisten niet hoe snel we terug moesten met de scooter !! (nee mam, we zeilen niet met 120 door de Goaanse bochten, hoor, dat ding rijdt hoogstens 60 en we tuffen heerlijk relaxed rond, want waarom zouden we ons haasten ? En voor wie ?).
Het moge duidelijk zijn: Agonda is een schot in de roos. Het is ook niet een toeristendorp in de eerste plaats, er wordt vooral gewoon geleefd en het is gewoon een rustig dorpje aan de tropische kust met her en der wat eettentjes en guesthouses, vaak bestaand uit bamboehutjes aan het strand die je kunt huren.
Mensen wonen in prachtig geschilderde stenen huisjes, soms ook in hutten, gemaakt van vooral palmbladeren en gedroogde koeienstront, en tegen de avond ruik je de geur van houtvuurtjes, wanneer de namiddag een prachtig zonlicht levert die zich vermengt met de rook van die vuurtjes en de geur van lekker eten, een gewaarwording en een sfeer die moeilijk valt te beschrijven. Intussen krioelen de kindertjes, maar ook de varkens en kippetjes rond over de erfjes voor de huisjes en over de zandweggetjes, die alles een beetje een rode, stoffige gloed geven..heel bijzonder !!
Het leven is hier nog vrij primitief en men maakt vooral gebruik van natuurlijke hulpbronnen, waarbij het vooral opvalt heoveel men weet te benutten van de palmbomen !! De bladeren, de (cocos)noten, de cocosmelk, de schillen van de noten, de takken, stammen... het is ongelofelijk.... Het is wat dat betreft fantastisch om te zien hoe elke dag een magere, tanige, donkere man, gestoken in een wit onderhemd en korte broek, achter ons guesthouse (en goed waar te nemen vanaf ons balkon) z'n fiets komt neerzetten (een vooroorlogse, lijkt wel) en al fluitend op blote voeten en met reuzestappen een willekeurige palmboom inklimt, met in z'n ene hand een kapmes en z'n andere een klein vaatje waarna hij vervolgens op soms wel 15, 20 meter hoogte melk aftapt uit de cocosnoten. En dit dus zonder touw of ander hulpmiddel !! Hij gooit de inhoud vervolgens over in een jerrycan achter op z'n fiets, waarna hij, als wij dit met verbazing gadeslaan, ons vriendelijk toelacht en rustig wegfietst, op naar het volgende palmbomenbos.... Wij noemen hem al het "cocosmannetje" (maar ja, zo hebben we inmiddels ook "dries roelvink" al ontdekt....hij heeft natuurlijk wat meer tijd, nu z'n concert in ahoy jammerlijk is afgelast... werkelijk een kopie !! Elke dag komt' ie op z'n enfield-motor langsgetufd, en het moet gezegd: hij ziet er weer gelukkig uit !)
Goed, intussen hebben we gisteren en eergisteren ook twee dagen opnieuw een scooter gehuurd en zo'n 180 km door het Goaanse achterland getoerd. We zijn eerst de eerste dag naar het noorden gegaan, via Margao ( redelijk grote stad) naar het strand van Benaulim, een werkelijk schitterende tocht door bossen en over heuvels, langs kleine meertjes en riviertjes, moerassen en..ja...heeel veeel palmbomen, door kleine (vissers)dorpjes, soms toegezwaaid door kinderen in schooluniform, onderweg naar huis. Af en toe even een frisdrankje bij een minikiosk in zo'n dorpje drinken, heeeerrlijk rustig, gadegeslagen door vriendelijke locals, die een praatje met je willen maken. Terrassen kennen ze niet, gewoon lekker zitten op een oud krakkemikkerig bankje ! En...apen in het wild ! We zagen ze in bomen zitten en opeens sprong er zo'n 20 meter voor ons zelfs eentje over, met hele lange poten sprong'ie zo de weg over, en met een staart waar geen eind aan kwam.
Gisteren zijn we naar het zuiden gereden, ook een prachtige tocht, onder andere naar een turtle-beach, waar uiteraard geen schildpad te bekennen was.. maar ook weer een fantastisch tochtje. Het is gewoon een mooie manier om te zien hoe iedereen hier leeft en z'n ding doet. We waren ook nog in een soort van wildpark, maar eerlijk gezged kom je op de openbare weg en natuur meer tegen dan in dat park.... wel een mooie wandeling gemaakt daar.
Goed, dit gezegd hebbende, morgen, 17 januari, gaan we dan eindelijk verkassen na twee weken hier. We gaan om 8.15 's ochtends (heeeerlijke tijd!) met de trein naar Hampi (zoek maar op). Dit is een rit van zo'n 7 uur, over 400 km. Hampi is een bekende "world heritage site": ruines uit de 15e en 16e eeuw van het Vijayanagar-tijdperk. hier ben ik ook in 1999 geweest maar wil er nog wel eens heen en Karlijn ook, dus daar hebben we nu heeeel veel zin in. Daarna gaan we,zoals het er nu naar uit ziet, waarschijnlijk voor de komende 4, hooguit 5 weken in India de volgende route doen (zoek ook maar op, op internet, voor de liefhebbers): Bangalore, Mysore, Cochin, Allepey (backwaters !!), Periyar wildlife sanctuary (daar schijnen wel echt wilde dieren te zijn...), varkala, Madurai, Munnar, Pondicherry, Mamallapuram en tot slot Chennai. Vandaar vliegen we dan naar Bangkok en dan hebben we nog zo'n 9 a 10 weken (totaan 28 april dus) voor Cambodja, Laos en Noord-Vietnam. Kortom, nog een hoop werk aan de winkel en veeeel avonturen !
Maar we houden jullie natuurlijk op de hoogte (ja, de foto's komen echt, maar ik moet nu echt effe uit dit hok weg, want ik zit er veel te lang en die foto's, dat moet ik effe uitzoeken hoe dat gaat, tips zijn welkom. Wees geduldig !!)
Groet van Peter en Karlijn en tot het volgende bericht !!
Of..ook leuk: Toeristen die van top tot teen in de meest uiteenlopende indiase gewaden gehuld, blootsvoets met een gelukzalige blik over de verzengend hete weggetjes schuifelen, al dan niet op weg naar de volgende Yoga-klas, en ja, die wordt ook soms bij ons op het dak gevolgd en dan zie je ineens een iets te mollige vrouw in ondergoed allerlei oefeningen doen, haar kont naar de weg gericht alwaar de lokale bevolking dit met een mengeling van verbazing en vermaak staat gade te slaan.
Voordat het lijkt dat we ons alleen maar verdiepen in de eigenaardigheden van toeristen hier, zal ik het hier bij laten, maar ik kan er nu al een dik boek over schrijven (want ik heb het bijvoorbeeld ook nog niet gehad over de werkelijk verbijsterende aanblik van domme westerse trutjes die topless over het strand lopen als ware het hier Scheveningen op een drukke dag tijdens de bouwvak)
Dat guesthouse is echt heerlijk. We hebben fantastisch uitzicht op zee, en 's avonds kunnen we, mijmerend over de heerlijke dag die we weer hebben gehad, de zee horen donderen en bruisen. Met name als het donker wordt is de zee zeer ruig, bepaald geen Noordzee.
Enfin,dat eten: Chicken Vindaloo (kip met een heerlijke rode currysaus, zo gruwelijke heet/spicy, maar nog meer gruwelijk lekker !!! De eerste keer kreeg ik zo'n gelukzalig gevoel over me.... echt geweldig, wat kan eten toch lekker zijn!), tiger prawns (heeele grote garnalen), het liefst uit de tandoori-klei-oven, om te smullen !!!) Of die heerlijke "curd" oftewel yoghurt van buffelmelk: eat your heart out, you dutch cow !! Het liefst met honing, sir !! Dus ja, die pizza..... laat maar passeren !!
Wat ook erg wonderlijk en vermakelijk is: al die loslopende dieren, op de weg, langs de weg en op het strand. Honden (heeeel veel), vaak alleen maar dan ineens ergens in de middag beginnen ze in groepjes van soms meer dan twintig te blaffen en achter elkaar aan te rennen. En dan de koeien en buffels, soms in kuddes van wel dertig stuks !! Het ene moment kom je ze tegen vlak voor het guesthouse en dan lopen ze weer met z'n allen of in kleine groepjes (zelden alleen, want ja het zijn toch kuddedieren, hihi !) over het strand. En waar ze heen lopen ? ach..nergens... gewoon, lopen, maar dat geldt schijnbaar ook voor veel indiers.
Bij het rstaurant van ons guesthouse is ook steeds dezelfde hond te vinden. Hij lijkt bij het guesthouse te horen, maar zoals de vroww des huizes, een vriendelijke, immer aanwezige big mama zegt: in my houe no piggies, no doggies, only at daytime !
Intussen liggen wij op het strand een en ander op ons gemak en met plezier gade te slaan, als we tenminste niet lekker liggen te zonnen, aan het zwemmen zijn in de heeerlijk warme maar o zo krachtige Arabische zee, of worden aangesproken door een van de hier toch ook al behoorlijk rijkelijk aanwezige verkopers van bananen, ananas, sieraden, naadloze doeken, boattrips naar god-weet-waar-allemaal en houten poppetjes en beestjes (" hello my friend what's your name ? you wanna buy something ? i give you good price !"). Laatst was er een sieradenverkoopster die wel zo onaangenaam glad was, dat we haar echt even moesten onderbreken met de vraag of ze ons misschien van zins was enige waar te verkopen... sindsdien loopt ze ons met een vuile blik voorbij, waarop wij haar vriendelijk groeten..ach, je ziet we vermaken ons best alhier. En ja, soms kopen we ook heus wel wat: een paar lekkere zoete banaantjes of een heerlijke dunne doek..
Aan de andere kant moeten we zeker niet klagen over de verkopers hier,want vorige week waren we even met de scooter in Palolem, zo'n 15 km hier vandaan, waar we eerder in november 2006 waren, en dat was even schrikken.... Het is er twee keer zo druk en schreeuwerig geworden ! En dat dan afgezet tegen de landelijke, bijna lome sfeer die we hier in Agonda als zo'n warm bad ervaren...we wisten niet hoe snel we terug moesten met de scooter !! (nee mam, we zeilen niet met 120 door de Goaanse bochten, hoor, dat ding rijdt hoogstens 60 en we tuffen heerlijk relaxed rond, want waarom zouden we ons haasten ? En voor wie ?).
Het moge duidelijk zijn: Agonda is een schot in de roos. Het is ook niet een toeristendorp in de eerste plaats, er wordt vooral gewoon geleefd en het is gewoon een rustig dorpje aan de tropische kust met her en der wat eettentjes en guesthouses, vaak bestaand uit bamboehutjes aan het strand die je kunt huren.
Mensen wonen in prachtig geschilderde stenen huisjes, soms ook in hutten, gemaakt van vooral palmbladeren en gedroogde koeienstront, en tegen de avond ruik je de geur van houtvuurtjes, wanneer de namiddag een prachtig zonlicht levert die zich vermengt met de rook van die vuurtjes en de geur van lekker eten, een gewaarwording en een sfeer die moeilijk valt te beschrijven. Intussen krioelen de kindertjes, maar ook de varkens en kippetjes rond over de erfjes voor de huisjes en over de zandweggetjes, die alles een beetje een rode, stoffige gloed geven..heel bijzonder !!
Het leven is hier nog vrij primitief en men maakt vooral gebruik van natuurlijke hulpbronnen, waarbij het vooral opvalt heoveel men weet te benutten van de palmbomen !! De bladeren, de (cocos)noten, de cocosmelk, de schillen van de noten, de takken, stammen... het is ongelofelijk.... Het is wat dat betreft fantastisch om te zien hoe elke dag een magere, tanige, donkere man, gestoken in een wit onderhemd en korte broek, achter ons guesthouse (en goed waar te nemen vanaf ons balkon) z'n fiets komt neerzetten (een vooroorlogse, lijkt wel) en al fluitend op blote voeten en met reuzestappen een willekeurige palmboom inklimt, met in z'n ene hand een kapmes en z'n andere een klein vaatje waarna hij vervolgens op soms wel 15, 20 meter hoogte melk aftapt uit de cocosnoten. En dit dus zonder touw of ander hulpmiddel !! Hij gooit de inhoud vervolgens over in een jerrycan achter op z'n fiets, waarna hij, als wij dit met verbazing gadeslaan, ons vriendelijk toelacht en rustig wegfietst, op naar het volgende palmbomenbos.... Wij noemen hem al het "cocosmannetje" (maar ja, zo hebben we inmiddels ook "dries roelvink" al ontdekt....hij heeft natuurlijk wat meer tijd, nu z'n concert in ahoy jammerlijk is afgelast... werkelijk een kopie !! Elke dag komt' ie op z'n enfield-motor langsgetufd, en het moet gezegd: hij ziet er weer gelukkig uit !)
Goed, intussen hebben we gisteren en eergisteren ook twee dagen opnieuw een scooter gehuurd en zo'n 180 km door het Goaanse achterland getoerd. We zijn eerst de eerste dag naar het noorden gegaan, via Margao ( redelijk grote stad) naar het strand van Benaulim, een werkelijk schitterende tocht door bossen en over heuvels, langs kleine meertjes en riviertjes, moerassen en..ja...heeel veeel palmbomen, door kleine (vissers)dorpjes, soms toegezwaaid door kinderen in schooluniform, onderweg naar huis. Af en toe even een frisdrankje bij een minikiosk in zo'n dorpje drinken, heeeerrlijk rustig, gadegeslagen door vriendelijke locals, die een praatje met je willen maken. Terrassen kennen ze niet, gewoon lekker zitten op een oud krakkemikkerig bankje ! En...apen in het wild ! We zagen ze in bomen zitten en opeens sprong er zo'n 20 meter voor ons zelfs eentje over, met hele lange poten sprong'ie zo de weg over, en met een staart waar geen eind aan kwam.
Gisteren zijn we naar het zuiden gereden, ook een prachtige tocht, onder andere naar een turtle-beach, waar uiteraard geen schildpad te bekennen was.. maar ook weer een fantastisch tochtje. Het is gewoon een mooie manier om te zien hoe iedereen hier leeft en z'n ding doet. We waren ook nog in een soort van wildpark, maar eerlijk gezged kom je op de openbare weg en natuur meer tegen dan in dat park.... wel een mooie wandeling gemaakt daar.
Goed, dit gezegd hebbende, morgen, 17 januari, gaan we dan eindelijk verkassen na twee weken hier. We gaan om 8.15 's ochtends (heeeerlijke tijd!) met de trein naar Hampi (zoek maar op). Dit is een rit van zo'n 7 uur, over 400 km. Hampi is een bekende "world heritage site": ruines uit de 15e en 16e eeuw van het Vijayanagar-tijdperk. hier ben ik ook in 1999 geweest maar wil er nog wel eens heen en Karlijn ook, dus daar hebben we nu heeeel veel zin in. Daarna gaan we,zoals het er nu naar uit ziet, waarschijnlijk voor de komende 4, hooguit 5 weken in India de volgende route doen (zoek ook maar op, op internet, voor de liefhebbers): Bangalore, Mysore, Cochin, Allepey (backwaters !!), Periyar wildlife sanctuary (daar schijnen wel echt wilde dieren te zijn...), varkala, Madurai, Munnar, Pondicherry, Mamallapuram en tot slot Chennai. Vandaar vliegen we dan naar Bangkok en dan hebben we nog zo'n 9 a 10 weken (totaan 28 april dus) voor Cambodja, Laos en Noord-Vietnam. Kortom, nog een hoop werk aan de winkel en veeeel avonturen !
Maar we houden jullie natuurlijk op de hoogte (ja, de foto's komen echt, maar ik moet nu echt effe uit dit hok weg, want ik zit er veel te lang en die foto's, dat moet ik effe uitzoeken hoe dat gaat, tips zijn welkom. Wees geduldig !!)
Groet van Peter en Karlijn en tot het volgende bericht !!
-
16 Januari 2008 - 12:53
Raph:
Oh wat een fantastisch verhaal weer! Genieten gewoon! Ik zit hier onder het bleke TL-licht in lely(k) stad op een duf gemeentehuis, maar ik geniet van jullie verhalen!!! Jullie belevenissen zijn het Indiaase zonnestraaltje dat tot in de uithoeken van mijn suffe kantoor doordringt!
Nog veel meer plezier gewenst!
Groeten van Raph -
16 Januari 2008 - 14:39
Stut,In&Sj:
Wij genieten volop mee van jullie belevenissen,het klinkt allemaal fantastisch!! JA DIT IS WEL IETS ANDERS ALS HIER !Wij verheugen ons alweer op de volgende verhalen !!Nog heel veel plezier toegewenst en genieten jullie er maarlekker van.Groet van Sj&In
.P.S Ajax-AZ 6-1,feyenoord-PSV 0-1 -
16 Januari 2008 - 16:05
Tante Hetty:
Ik heb weer genoten van het tweede reisverslag, wat een mooie reis maken jullie toch. Ik kijk weer uit naar het volgende verslag. Thailand is ook een prachtig land met een vriendelijke bevolking.( het land van de glimlach ).
Fijne reis verder, geniet er maar van.
Groetjes van tante Hetty. -
16 Januari 2008 - 17:01
Jan Van Aert:
Dag Karlijn en Peter,
Wederom een geweldig en overigens prettig leesbaar verslag. Tevens zeer confronterend. Tijdens het lezen komt bij mij sterk de vraag bovendrijven: "Wat doe ik fout?" Ondanks dat ik toch met enige regelmaat elders in de wereld vertoef. Misschien komt het omdat ik vandaag moest dealen met veel regen en wind. Én niet met toeristen maar met daklozen aan de overkant van mijn school.
Desalniettemin, het lezen van dit verslag heeft me ook weer enkele droomminuten gegeven, waarvoor dank.
Geniet ervan en tot het volgende verslag (met foto's)
groeten, Jan -
17 Januari 2008 - 10:57
Marjan:
Hallo vakantie gangers.
Het is heerlijk om na gedane arbeid jullie avonturen te lezen. Ik zou bijna jaloers worden. Heel vermakelijk om de verhalen over de toeristen te lezen. We denken wel dat we heel wat zijn, he? Als je zo ineens weer aan de basis van het dagelijkse leven staat, vraag je je af waarom wij ons altijd overal zo druk over maken. Dit is pas het goede leven!
Ik hoop nog veel over jullie te lezen (en af en toe een foto is ook niet te versmaden). Een goede treinreis en ik ben benieuwd hoe jullie een tweede keer tegen Hampi aankijken.
Groeten,
Marjan -
18 Januari 2008 - 18:22
Rico En Wendy:
Man wat klinkt dat allemaal geweldig! Ben zelf nog nooit in India geweest maar als ik jullie verhaal zo lees dan zie ik het helemaal voor me. Terwijl ik dit zit te typen komt de regen hier met bakken uit de lucht vallen dus geniet daar maar lekker!!
Liefs, Rico en Wendy -
20 Januari 2008 - 11:28
Patrick:
Hoi Peter en Carlijn wat leuk om te horen dat jullie zo genieten. Ik ga volgende week 2 weken naar Brazilie voor het Carnaval en daar heb ik ook veel zin in.
Nou dikke kus patrick Hidalgo -
21 Januari 2008 - 13:36
Liesbeth:
Hoi Karlijn en Peter,
Wat ontzettend leuk jullie verhalen op deze manier te lezen!
Door jullie verhalen heb je een hele goede indruk hoe het leven daar zich afspeelt. Fantastisch! en dan te bedenken wat jullie nog allemaal voor de boeg hebben! Tot het volgende bericht!
groetjes Fred en Liesbeth -
22 Januari 2008 - 16:00
Piekel:
Yo Lijn & Pepo,
FF een kort berichtje van piekeltje de ...koning :-). Tja wat zal ik zeggen na bovenstaande verhalen? Een zware taak rust op jullie schouders om het allemaal maar vol te houden !
XXXXX Wendy & Piekel -
24 Januari 2008 - 21:36
Jos & Dolf:
Grandioos genieten! Onthaasten heet dat toch? Of energie opbouwen voor straks het echte reis werk. En nu steeds op de scooter, geen fiets?
Nog een fijne reis verder.
Wij houden de regen hier wel vast.
Groetjes en ga door met genieten.
-
28 Januari 2008 - 11:28
Sanne:
De foto's blijven een beetje achter Peter en Karlijn... Er is toch wel een internetverbinding in Sheraton Agonda Beach? Ik zit met smart te wachten op een foto van jullie hutje daar. Die topless meiden mag je best even aanspreken op hun onzedelijke gedrag in een land waar dat helemaal niet zo gewoon is... Wat een dozen he!? Daar kan ik mij ongenadig aan ergeren in India. Enfin... Op naar Hampi....
sanne2002@hotmail.com
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
